Φωνές και ουρλιαχτά ταράζουνε τον ύπνο μου.Σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι μου και και νιώθω την έντονη θερμότητα από την φωτιά που απλώνεται έξω στο χωριό.Τρόμος με καταλαμβάνει την ώρα που η μητέρα μου μπαίνει τρέχοντας στο δωμάτιο.
Drylnor σήκω σήκω γρήγορα!Πρέπει να τρέξουμε!
Τι συμβαίνει μαμά?Φοβάμαι!!
Ήρθαν στο χωριό μας.Οι φήμες που ακούσαμε για το tower of heaven είναι αλήθεια!
Δάκρυα κάλυψαν τα μάγουλά μου όσο η μητέρα μου μάζευε λίγα πράματα σε μια μικρή βαλιτσούλα.
Θέλω να είσαι δυνατός.Δεν θα τους αφήσω να σου κάνουν τίποτα με ακούς?Τίποτα!Για κάθε ενδεχόμενο σου έχω βάλει εδώ τα ρούχα σου λίγο φαί και νερό σε περίπτωση που χωριστούμε.
Γιατί να χωριστούμε?Όχι όχι μη! να μη χωριστούμε να σηκωθούμε και να φύγουμε μαζί τώρα!
Κλαίω από τον πανικό και την ανησυχία του να χωριστώ από τους γονείς.Η μητέρα μου το αντιλήφθηκε και άφησε προς στιγμήν τη βαλίτσα κάτω και με έσφιξε στην αγκαλιά της.

Σκύβει στο αυτί μου κοντά και μου ψιθυρίζει με την γλυκιά φωνή της.
Κανείς δεν θα σε πειράξει καλό μου.Και να έρθουν να σε πάρουν εγώ και ο μπαμπάς θα σε προστατεύσουμε ό,τι εχουμε.
Ο μπαμπάς!Που είναι ο μπαμπάς όμως?
Πνίγει ένα λυγμό και συνεχίζει με τον ίδιο τόνο όπως και πριν.Τον τόνο που με καθησύχαζε.
Ο μπαμπάς είναι μαζί με τους λίγους χωρικούς που μπορούνε να διώξουν τους κακούς αυτούς ανθρώπους.Γι' αυτό όσο ο μπαμπάς σε προστατεύει θέλω να τρέξεις με τα υπόλοιπα παιδάκια και να κρυφτείτε στα βουνά γύρω από το χωριό μέχρι να έρθουμε να σας πάρουμε..
Ένιωσα τον πανικό να με καταλαμβάνει Εγώ μόνος μου χωρίς τους γονείς μου?Πως θα τα καταφέρω?
Πριν προλάβω να τελειώσω τις σκέψεις μου η μητέρα μου με είχε αφήσει μου βάζει την ζακέτα μου και ένα κασκόλ,παίρνει την βαλίτσα στο ένα χέρι και το δικό μου χέρι στο άλλο και τρέχουμε προς την εξώπορτα.
Έξω αντικρύζω αυτό που νόμιζα για μια μεγάλη φωτιά από το δωμάτιό μου και καταλαβαίνω πως είναι πολλές φωτιές από τα σπίτια του χωριού.Η μητέρα μου μου δίνει τη βαλίτσα στο χέρι και αρχίζουμε να τρέχουμε προς τους εξωτερικούς λόφους του χωριού.Ξαφνικά ακούω ουρλιαχτά γυρω στα 50 μέτρα δεξιά μου.

Εκεί βρίσκεται η Glori η παιδική μου φίλη.Είχαμε γνωριστεί όταν είχα χαθεί στο δάσος δίπλα στο χωριό μου όταν ήμουνα μικρός και με βοήθησε να βρω το δρόμο μου,πάντα ήξερε καλά τα κατατόπια.Από εκείνη τη μέρα γίναμε αχώριστοι και κολλητοί φίλοι.
Και τώρα γύρω από το λαιμό της το μπράτσο ενός άντρα που φοράει έναν μωβ μανδύα με ένα κεντημένο Ζ πάνω του,και μια άσπρη μάσκα που καλύπτει τελείως το πρόσωπό του.
Μαμά μαμά!! Η Glori!Την παίρνουν αυτοί εκεί!Μαμά!
Ουρλιάζω στη μητέρα μου αλλά δεν ακούει.Δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό της και γυρνάω να ακολουθήσω το βλέμμα της.Κατέληγε σε μια άμαξα στην οποία σέρνουν την Glori και την βάζουν μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά του χωριού.
Γρήγορα βάζει το χέρι της στο στόμα μου και με τραβάει πίσω από την γωνία ενός σπιτιού.
Καλό μου η μανούλα θα πάει να βοηθήσει τα παιδάκια τώρα.Εσύ θέλω να πας προς τα εκεί και να βρεις τον μπαμπά και να του πεις ότι φεύγεις για το βουνό.
Βγαίνει απότομα και φωνάζοντας από την κρυψώνα μας και ορμάει με ένα μικρό στιλέτο που βγάζει από το πίσω μέρος του φορέματός της στην ομάδα των μασκοφορεμένων αντρών.Όλα σταματάνε γύρω μου όταν βλέπω μια λεπίδα να διαπερνάει το σώμα της και να πέφτει κάτω.Οι φωνές και οι κλαγγές των όπλων σταμάτησαν.Μόνο μια μεγάλη απελπισία με πλακώνει.Τα δάκρυα ασταμάτητα και οι λυγμοί μου ανεξέλεγκτοι.Τότε όμως ήρθαν στο μυαλό μου τα ήρεμα και γλυκά λόγια της μητέρας μου που είχε πει λίγο πριν.Ηρεμώ ελαφρά,σκουπίζω να τα μάτια μου και αρχίζω να τρέχω προς τη μεριά που μου είχε δείξει η μητέρα μου.

Άνθρωποι πανικόβλητοι τρέχουν σε αταξία κρατώντας ό,τι λιγοστά υπάρχοντα μπορεί να έχουν και προμήθειες που έχουν μαζέψει.Μάνες ψάχνουν τα παιδιά τους και κόσμος κλαίει για τους νεκρούς του.Εγώ τρέχω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα προς τον πατέρα μου και την ομάδα την οποία διέταζε για να παλέψουν με του μασκοφόρους άντρες.Καθώς φτάνω κοντά του ένα μαύρο φως πέφτει από τον ουρανό και κατακλύζει την ομάδα των πολεμιστών.
Στέκομαι ακίνητος καθώς βλέπω το άψυχο σώμα του πατέρα μου να πέφτει στο έδαφος δίπλα στους συγχωριανούς του.Σε μια στιγμή χάνω ό,τι μου έχει απομείνει σε αυτόν τον κόσμο.
Δεν μπορεί.Η μαμά,ο μπαμπάς και η Glori.Όλο το χωριό.ΟΙ φίλοι μου..Χάθηκαν όλα!Δεν μπορεί!Γιατί συμβαίνει αυτό?Γιατί?
Πριν προλάβω να αντιληφθώ ότι κλαίω με λυγμούς μια έκρηξη και μια κόκκινη λάμψη με επαναφέρουν στην πραγματικότητα.Κοιτάω γύρω μου και βλεπω να αρπάζουν τα μικρά παιδιά και να σφάζουν τους μεγάλους.Πρέπει να τρέξω!Πρέπει να κρυφτώ μέχρι να τελειώσει όλο αυτό!

Τρέχω γρήγορα με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου.Τρέχω χωρίς να κοιτάω πίσω.
Με ακολουθάει κανείς? Δεν έχω το κουράγιο να γυρίσω να κοιτάξω πίσω.Η μητέρα μου είπε να τρέξω και τρέχω.Τι θα κάνω?Που θα πάω?Πως θα ζήσω? Μυριάδες διαβολεμένες σκέψεις τριγυρίζουν στο μυαλό μου αλλά δεν σταματάω.Τρέχω τρέχω μέχρι που ματώνουν τα πόδια μου.Τρέχω τρέχω όλο και πιο γρήγορα.Μέχρι που το έδαφος μαυρίζει κι εξαφανίζεται.Πέφτω στο σκοτεινό κενό ασταμάτητα.
Τινάζομαι με μια κραυγή και ανοίγω απότομα τα μάτια μου για να αντικρίσω τον ξύλινο τοίχο που βρίσκεται απέναντι από το κρεβάτι μου στο πανδοχείο.Ανακάθομαι στο πλάι του κρεβατιού με τα χέρια ακουμπισμένα στα γόνατά μου.Λαχανιασμένος σαν να έτρεχα σε μαραθώνιο και ιδρωμένος σαν να πάλευα επί ώρες.Το συνηθισμένο πλέον μοτίβο κάθε πρωί μετά από κάθε εφιάλτη.Οι εφιάλτες που έχω είναι πάντα με το ίδιο θέμα.Πως χάνω την μαμά μου.Άλλες φορές το πως χάνω την  Glori.'Αλλες το πως καίγεται το χωριό και ο πατέρας μου μαζί.Και στην χειρότερη περίπτωση ζω όλη την κόλαση μαζί σε μία νύχτα.

Μερικές φορές μετά από έναν τέτοιο εφιάλτη έμενα παράλυτος και μουδιασμένος για το υπόλοιπο της μέρας.Με τα χρόνια,όχι ότι έγινε καλύτερη η κατάσταση,αλλά μπορώ να το κρύβω πλέον.Καλύτερα να πάω στην συντεχνία.Εκεί μπορεί να μου φτιάξει το κέφι. Με το ζόρι σηκώνομαι,ντύνομαι και βγαίνω έξω από το δωμάτιό μου.Καλημερίζω την καλοσυνάτη ιδιοκτήτρια του πανδοχείου και ξεκινάω τον δρόμο μου προς την Fairy Tail.
Φτάνοντας στο κτήριο της συντεχνίας ήδη μπορώ να ακούσω μια φασαρία να προέρχεται από μέσα..Πάλι καβγάδες ε?Μάλλον έτσι δείχνουν την αγάπη τους εδώ. Στη σκέψη αυτή ένα γέλιο μου ξεφεύγει και επιτέλους μπαίνω μέσα στην συντεχνία.Βρίσκω ένα τραπέζι σε μια γωνία και κατευθύνομαι προς αυτό,προσέχοντας να αποφύγω ένα ιπτάμενο βάζο το οποίο έχασε την πορεία του από έναν κοντινό καυγά.Με ένα δίσκο στο χέρι βλέπω την Ρίκα να γυρνάει στα τραπέζια και να δίνει τις παραγγελίες που της είχαν δώσει.Αναρωτιέμαι πως κρατάει την ισορροπία μέσα σε αυτόν τον πανικό. Χαχα είναι αξιοθαύμαστο!Σαν να διάβαζε τις σκέψεις μου κατευθύνεται σε μένα τώρα,φορώντας πάντα ένα χαμόγελο στο πρόσωπο.
Γεια σου Drylnor!Βλέπω ότι γιατρεύτηκαν οι πληγές σου!Τι καλά!
Χεχε σας το είπα ότι δεν παθαίνω τίποτα!!Παιχνιδάκι ήταν!
Μπορούμε να βασιζόμαστε πάνω σου δηλαδή,αυτό είναι καλό!Θες να σου φέρω τίποτα να πιείς μήπως?
Ναι αμέ.Φέρε μου μια μπύρα σε παρακαλώ
Αα ξεκινάς κι εσύ νωρίς νωρίς με τις μπύρες. Γύρισε το βλέμμα της προς αυτούς που τσακώνονταν στον καυγά που είχα δει πριν,ο οποίος φάνηκε να έχει περισσότερους συμμετέχοντες τώρα.
Δεν το συνηθίζω είναι η αλήθεια.Μόνο της δύσκολες μέρες
Σε αυτό το σημείο η Ρίκα έφυγε κατευθείαν για το μπαρ,γύρισε πίσω με μόνο τη δική μου μπύρα στο χέρι και κάθισε στο τραπέζι μαζί μου.

Φαντάζομαι θα πρέπει να δείχνω πολύ χάλια για να κάθεσαι εδώ μαζί μου Μου ξεφεύγει ένα πικρόχολο γέλιο και πίνω μια γουλιά από την μπύρα μου.Δεν είναι αλήθεια αυτό.Όλοι έχουμε τις κακές μας μέρες!
Υποθέτω.Αλλά για μένα μάλλον αυτές οι μέρες είναι πολύ συχνές.
Τι έχεις?Θες να μου πεις? Το ενδιαφέρον των ανθρώπων αυτής της συντεχνίας συνέχιζε να με εκπλήσσει ευχάριστα.
Μμμ ναι γιατί όχι?Μάλλον γνωρίζεις για τον σκοτεινό μάγο Ζέρεφ.
Ναι.Δυστηχώς γνωρίζω γι' αυτόν.
Και δεν είσαι η μόνη.Πολλοί τον γνωρίζουν και δεν τον σκέφτονται με αρνητικές σκέψεις όπως εσύ.Άνθρωποι όπως εκείνοι που λαμπάδιασαν το χωριό μου και σκοτώσανε την οικογένειά μου.
Η Ρίκα έστρεψε το βλέμμα της προς τα κάτω και θλίψη ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της.
Λυπάμαι..Λυπάμαι πολύ!
Σε μια νύχτα μέσα εξαφανίστηκε οτιδήποτε θεωρούσα δεδομένο μέχρι εκείνη την στιγμή.Την οικογένειά μου.Τους φίλους μου.Την.. Ένας κόμπος στο λαιμό με εμπόδισε από το να συνεχίσω.

Φαντάζομαι πως θα είναι άσχημες αναμνήσεις. Στη δήλωση αυτή ένευσα καταφατικά μιας και δεν μπορούσα να πω κάτι παραπάνω.
Δεν χρειάζεται να κουβαλάς αυτό το βάρος μόνος σου πλέον!Εδώ είμαστε όλοι μια οικογένεια και βοηθάμε την οικογένεια μας Σήκωσα το βλέμμα μου και αντίκρυσα την ειλικρίνεια στο πρόσωπό της και δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω.
Ελπίζω να καταφέρω να προσφέρω κι εγώ στην Fairy Tail ό,τι μπορέσω
Δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσαι ούτε να πιέζεσαι!Μπορείς να πάρεις και βοήθεια από όποιον την ζητήσεις.Κατά τα άλλα είμαι σίγουρη πως θα τα πας μια χαρά
Χαχα εντάξει εντάξει μην ανησυχείς τόσο πολύ.Καλά είμαι εξάλλου μέχρι τώρα μόνος μου τα έβγαζα πέρα.
Δεν χρειάζεται να είναι πάντα έτσι όμως! Λοιπόν πάω να συνεχίσω την δουλειά μου.Ελπίζω να είναι καλύτερα η διάθεσή σου.Καλή συνέχεια! Σηκώθηκε και με μια χαριτωμένη στροφή γύρισε στην μεριά του μπαρ.Όντως μου είχε φτιάξει η διάθεση.Κάτι στην νοοτροπία αυτής της συντεχνίας μου κάνει καλό τελικά.Δεν πίστευα πως υπάρχουν τόσο καλοί άνθρωποι στον κόσμο πια.Μετά από εκείνη την νύχτα είχα χάσει την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους.

Και πως να μην την έχω χάσει.Χάθηκαν τόσα πολλά για το αναθεματισμένο tower of heaven.
Χα!Παράδεισος..Αυτό θεωρούν παράδεισο οι ακόλουθοι του Ζέρεφ?Και ακόμα και εάν είναι παράδεισος αυτό αξίζει τόσα πολλά ώστε να χαθούν τόσες ζωές?Ώστε να σκλαβωθούν τόσα παιδιά? Κοιτάζω την αντανάκλασή μου στο κοντινό παράθυρο και σκέφτομαι το πόσο έχω αλλάξει στο διάστημα των 10 χρόνων.Το παιδάκι που ανησυχούσε πότε θα πρέπει να διαβάσει και πότε να παίξει έχει γίνει τώρα μάγος σε συντεχνία.
Αχ πως περνάνε τα χρόνια.Έχω φτάσει 20 κι ακόμα να βρω ένα στοιχείο που να με φέρει πιο κοντά στον υπεύθυνο αυτής της καταστροφής.Τον χρήστη heavenly body μαγείας.. Κοιτάω την ανοιχτή μου παλάμη και την λάμψη η οποία διαχέεται από αυτήν.Η μαγεία των άστρων.Δεν είναι κακή μαγεία,έχει προοπτικές να γίνει πιο δυνατή και μαζί της κι εγώ το ίδιο!Θα γίνω ένα όπλο.Ένα όπλο που θα μπορεί να προστατεύσει τους φίλους του και όσους κρατάει κοντά στην καρδιά του από εδώ και πέρα.

Η φασαρία μέσα στην συντεχνία συνέχιζε ακάθεκτη και με έβγαλε από τον λήθαργό μου.Κοίταξα με ενθουσιασμό γύρω για να ψάξω το πιο ξεκαρδιστικό θέαμα.Αλλά δεν μπορείς να δώσεις έτσι απλά το βραβείο σε κάτι τέτοιο στην Fairy Tail! Χαχα σίγουρα είναι πρόσχαρα τα άτομα εδώ μέσα.Ίσως να είχα εξελιχτεί κι εγώ σε τέτοιο άτομο εάν δεν τα είχε φέρει έτσι η ζωή.Ίσως μπορώ ακόμα να γίνω Σε αυτή τη σκέψη και βλέποντας τη συντεχνία μου να τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά ένα γέλιο μου ξέφυγε,ένα γέλιο από αυτά που έκανα μικρός. Ένα γέλιο μετά από μια μέρα παιχνίδι με την Glori.
Τελείωσα την μπύρα μου,χαιρέτησα τον κόσμο,όσους με άκουσαν μέσα στην οχλαγωγία τουλάχιστον και πήρα τον δρόμο για το πανδοχείο μου.Απόφασισα να κάνω την μεγάλη διαδρομή όμως για να απολαύσω την όμορφη μέρα που είχε ξημερώσει στην Magnolia.Μία ήταν η σκέψη που έκανα καθώς έφευγα από την συντεχνία
Πρώτη φορά εδώ και δέκα χρόνια έχω κέφι μετά από τέτοιο εφιάλτη.

Όνομα χαρακτήρα: Drylnor
Jewels: 8.000
P.O.M points: 8/10
Xp: 20
Σχόλια: Μια απότομη αλλαγή βλέπω σε εσένα.Αυτό είναι αρκετά ευχαριστώ καθώς η ιστορία αυτή μου έδωσε να καταλάβω περισσότερα για τον χαρακτήρα σου. Βέβαια η περιγραφές σου θέλουν παραπάνω δουλειά και μεράκι,Καθώς φαίνονται κάπως απότομες....Συνέχισε έτσι....